Zbliża się Wielkanoc, więc mamy sezon ogórkowy, na cudowne odkrycia dotyczące Jezusa.
Chyba na razie zabrakło pomysłów na nowiny, bo wrócił odgrzewany kotlet, czyli sprawa tzw. „Ewangelii żony Jezusa”.
Odnaleziono ją dwa lata temu. Cały tekst, to skrawek papirusu o wymiarach 4 cm na 8 cm.

Tak, to cały tekst tzw. „Ewangelii żony Jezusa”. Fot. Karen L. King

Co wiadomo o papirusie?

Niewiele. Jest go tak mało, że nie ma w sumie, na czym przeprowadzać badań. Tusz badał Massachusetts Institute of Technology. Twierdzą, że skład jest taki sam, jak ten używany miedzy I a VIII w n.e. Badano go izotopowo C14 i wypadły daty między VI a IX w  n.e. O C14 i tym, ile materiału potrzeba, by próbka była w miarę wiarygodnie wydatowana pisałam w artykule, poświęconym datowaniu w archeologii TU.

Pismo i styl, ma być podobne do tego używanego między II a IV w n.e.

Sam teks,t to urwane zdania, części słów. Tak, to co tam znaleziono miało być super odkryciem. Chodzi konkretnie o słowa „Jezus rzekł im: Moja żona..” i „ona może stać się moim uczniem”.

Skoro pojawia się imię Jezusa, to już na bank dla „rzetelnego badacza”, chodzi o Jezusa z Nazaretu.
Powiem tak: trafia mnie, gdy czytam archeologiczne bajkopisarstwo. Nie ma tu znaczenia, czy piszą je badacze podważający wiarygodność Biblii, czy nawiedzeni entuzjaści archeologii biblijnej. Nauka ma służyć odkrywaniu prawd, nie tworzeniu pobożnych życzeń, by sprawy się miały tak, a nie  inaczej. Biblia nie potrzebuje naciąganych dowodów na to, że jest wiarygodnym źródłem informacji historycznych.

Tworzenie sensacji, jak ta, zrobiona z odkrycia kawałka papirusu, niewiadomego autorstwa, pochodzenia, tak, bo nie wiemy skąd pochodzi, niewiadomego przeznaczenia, jest chore. Wiem, że dzięki temu strzępkowi, kilku naukowców dostało granty na dalsze badania, kolejni mają w swym dorobku nowe publikacje, potrzebne do awansu w świecie nauki, kilkunastu dziennikarzy dostało kasę, za napisanie artykułu o wielkim odkryciu. To jednak, nie ma nic wspólnego z poznawaniem prawdziwej historii. Wydane pieniądze, można było spożytkować lepiej.

Dlaczego nie podchodzę poważnie, ani do tego strzępu papirusu, zwanego „Ewangelią żony Jezusa”, ani do badań z nim związanych?

Jest za mały, by przeprowadzić analizy; nie znamy źródła jego pochodzenia; nie wiemy kto był autorem; nie wiemy, czy to część większej całości, czy jedynie zapisek na skrawku; nie wiemy o jakim Jezusie mowa; nic odkrywczego nie ma w stwierdzeniu, że kobieta może być uczniem Jezusa z Nazaretu; zdanie „Jezus rzekł im: moja żona” nie oznacza, że mowa o żonie tegoż Jezusa, brak kontekstu. W Ewangeliach mamy zdanie, gdy Jezus mówi o sobie „Ja jestem dobrym pasterzem” , a owiec nie miał i pasterstwo, to nie był jego zawód. O co chodziło wiemy dopiero po poznaniu całego tekstu.

Interpretacja znaleziska, jest często spowodowana z góry postawioną tezą. To nie jest odkrywanie przeszłości, poznawanie prawdy. To polityka.

Bardzo dokładną analizę papirusu znajdziecie  tu Harvard Theological Review (Volume 107, Issue 02, kwiecień 2014)  (ang).

Artykuły z LiveScience i phys.org (ang)

Po polsku znajdziecie artykuł o tym na Archeowieściach

.