Opowieść o Potopie, jest częścią naszej kultury – mogę tak śmiało powiedzieć.
Częścią kultury o tradycji judeochrześcijańskiej – powie ktoś inny, bo najbardziej znana opowieść o Potopie, pochodzi z Biblii.

Jednak także poza Biblią przetrwały na ziemi opowieści o powodzi, która zniszczyła życie na ziemi.
Biblijna wersja tej historii, przez wieki, uchodziła za oryginalną i najstarszą.
Do niedawna, bo trochę ponad sto lat temu odkryto teksty sumeryjskie, akadyjskie i babilońskie, mówiące o wodnym kataklizmie, jaki miał spotkać świat.

Od tego czasu, zdania jak to:

 

„Odkrycie starszych tekstów religijnych Sumerów podważyło oryginalność Biblii, przekazane bowiem w niej podania np. o potopie bez wątpienia zapożyczone zostały z dawniejszych relacji. ” („Historia powszechna. Starożytność” J.Wolski),

 

zagościły w literaturze naukowej i popularnonaukowej.
Takie twierdzenie, o zapożyczeniu przez redaktorów Biblii, opowieści o Potopie, było tak często powtarzane, że uznano je za prawdziwe.

Nikt już nie widzi błędu w takim rozumowaniu, czy zbyt daleko wyciągniętym wniosku.

 

Dlaczego tak twierdzę?

Nie ma dowodu na to, że opowieść z Sumeru  jest starsza.
Ktoś puka się w czoło w tym momencie, sądząc, że mi odbiło?

 

Pomyślcie:
Biblia jest spisana niecałe 3000 lat temu.
Tabliczka z Nippur, mówiąca o powodzi ma około 3700 lat.
No właśnie, nie ma dowodu na to, który przekaz jest starszy bo mówimy o zapisanym przekazie.

 

Nie wiemy jak długo opowieść była w ustnym przekazie, u jednych i drugich.
Przyjmuje się, prawie za pewnik, że historia sumeryjska opowiada o wydarzeniach, które mogły mieć miejsce w IV/III tyś. p.n.e. lub wcześniej.  Biblia opowiada o wydarzeniach, które mogły mieć miejsce w IV/III tyś. p.n.e. lub wcześniej.
Poza terenem Mezopotamii i Izraela, opowieść o Potopie jest obecna w Azji, Ameryce, Europie. Ma być tych opowieści ponad 200. Znam kilka. Są w niektórych punktach podobne, w innych różne.

 

Czy mogą wszystkie mieć jedno źródło?

Mogą, ale nie muszą.

 

Czy Sumer, jest źródłem pierwotnej opowieści o globalnej powodzi?
Nie ma na to dowodu.
Występowanie opowieści poza Eurazją, wskazuje na jej starsze źródło, lub źródła, niż XVII w p.n.e. Tu sama archeologia wkłada do ręki argument, bo przecież do Ameryki ludzie mieli dotrzeć tysiąclecia wcześniej. Nie wiedzieli więc o podtopionym Sumerze na przełomie IV i III tyś p.n.e.

Znali więc inny potop, lub wcześniejszy – jak ten sprzed 8 000 lat, który zatopił Doggerland.

 

Czy opowieść o powodzi, może dotyczyć jedynie lokalnych kataklizmów, mimo, że mowa o jej globalnym zasięgu?

Może, jeżeli przyjmiemy, że prawie wszystkie ludy przekazujące tę opowieść trochę bredziły i były niespełna rozumu.
Jak mogę tak mówić, przecież to niepoważne i nienaukowe stwierdzenie?!
Ja jakoś nie mam skłonności do traktowania ludzi  w ogóle, w tym tych żyjących kilka tysiącleci przed nami, jako niepełnosprawnych intelektualnie.
Tak, to poprawność polityczna, tak ładnie nazywa niektóre rzeczy.

 

Pisałam już o tym, ale pozwolicie, że zacytuję siebie:

 

„Zresztą, obliczenia przeprowadzone przez geologów, mówią właśnie o takich lokalnych tsunami, jak to sprzed 8 tys lat temu, na Morzu Północnym, które miało fale wysokie „tylko” na 40 m; o takich lokalnych powodziach w okolicach Morza Czarnego itp, itd.
A wszystko to obliczono, w oparciu o matematykę, której nauczyli nas, ci nie wiedzący co mówią starożytni.
Tak, podnosi mi ciśnienie takie lekceważenie kultur i ludów, które istniały setki i tysiące lat temu. Podnosi mi ciśnienie, z powodu zadufania współczesnego człowieka, dumnego i wierzącego w wielkość jego technologii… która nie umie odtworzyć nawet betonowej kopuły Panteonu. Ano tak, bo starożytni Rzymianie znali beton, „wynaleziony” ponownie dopiero w średniowieczu, a kopuła Panteonu, do dzisiaj jest największą, jaką zbudowano z niezbrojonego betonu.
No i najtrwalszą, bo liczy sobie 1800 lat.
Piramidy, to kolejny prztyczek w nos, jaki dostaje nasza technologia od starożytnych.
Łatwiej przecież wyobrazić sobie, że przylecieli kosmici i zbudowali te gigantyczne twory, niż uwierzyć, że zrobili to ludzie „prymitywni” i to tak, że my dzisiaj, z całym swoim sprzętem, technologią, głowimy się i drapiemy po czaszkach, nie wierząc własnym oczom i obliczeniom.
Takich dzieł starożytnych, które są dla nas nie możliwe do wykonania, nie znamy ani techniki, ani narzędzi jakich użyli, jest wiele.”

 

 

Zakładam, że globalna powódź miała miejsce.
Pytanie kiedy.
Skoro zakłada się wiele globalnych katastrof i  teorie o nich traktuje się poważnie, to wypada potraktować poważnie teorie o globalnym potopie.
Poszlak  jest więcej, moim zdaniem,  niż na przyczyny  wielkich wymierań fauny i flory ziemskiej, jakie podaje nam geologia.

 

Tyle tytułem wstępu.

Sumer, serce wszelkich teorii kosmicznych i dziwnych o pochodzeniu cywilizacji. Miejsce uważane za kolebkę cywilizacji – tej jedynej, prawdziwej przez wielkie „C”.  Dla innych przynajmniej tej europejskobiskowschodniej.
Tam, jak chcą niektórzy,  ma być początek wszelkich opowieści, przekazów, nauki, religii i czego tam jeszcze ktoś zapragnie.

 

 

 

 

Pewna mała tabliczka, odnaleziona pod koniec XIX wieku w Nippur, zawiera sumeryjską opowieść o Potopie.  Jest uszkodzona i maleńka. Ma około 10 cm wysokości, 13,5 cm szerokości.  Datuje się ją na około XVII w p.n.e.
W trzech kolumnach zapisano pismem klinowym tekst. Właściwie to koniec dłuższego tekstu, bo zachowała się jedynie niekompletna,dolna część tabliczki.

 

 

 

 

Główny bohater opowieści nosi imię Ziusudra.
Brak początku opowieści. Możemy  się jedynie domyślać, że był tam opis stworzenia świata.
W zachowanej części są za to, ciekawe informacje o władzy/królestwie, które zstąpiło z nieba, o nadaniu praw i ustanowieniu pięciu miast – stolic, w których władało pięcioro bogów.

 

Miasta te nosiły nazwy: Eridu, Badtibira, Larak, Zimbir i Szurupak.

 

Później coś się stało, niestety nie wiemy co. Tekst jest nieczytelny.
Wiemy,tylko, że bogowie postanowili zniszczyć świat, zsyłając Potop.
Jeden z bogów, o imieniu Enki, wyłamał się jednak z tego boskiego zaprzysiężenia.
Powiedział Ziusudrowi, królowi i kapłanowi w jednej osobie, o nadchodzącej katastrofie.

 

Król buduje arkę, w której znalazły schronienie także zwierzęta.
Woda leje się z nieba siedem dni i nocy.
Po tym czasie Ziusudra wybija otwór w dachu arki.  Składa w ofierze woły i owce. Dostaje od bogów nieśmiertelność i sam staje się bogiem.
Acha! Nie został na miejscu gdzie osiadła arka, ale poszedł zamieszkać w kraju na wschodzie, nazywa go Dilmun.

 

Czy ta opowieść jest podobna do biblijnej?

Trochę.

 

Co pasuje:

przed Potopem były miasta;
Potop zesłany jako kara, za coś, ale w sumeryjskiej wersji nie wiadomo za co;
sprawiedliwy i pobożny człowiek został ostrzeżony o nadchodzącej katastrofie;
zbudowano arkę;
w arce ocalał człowiek i zwierzęta (wersja sumeryjska mówi że król ocalił nasienie ludzi; można to rozumieć nawet tak, że nie był tam jedynym człowiekiem);
gdy wody przestają padać otwarto okno/otwór w arce;
składa ofiarę ze zwierząt po powodzi.

 

Co nie pasuje:

mnogość bogów w sumeryjskiej wersji;
po Potopie,  Ziusudra zamieszkał w kraju leżącym na wschodzie, a według Biblii, ludzie przyszli ze wschodu do kraju Szinear.

 

 

Teraz pozwolicie, że sobie pogdybam i pobajam.

 

Bogowie z tabliczki przysięgli, że zniszczą ziemię. Jeden z nich idzie ostrzec króla.
W Księdze Henocha, mamy aniołów, wmieszanych w sprawę ocalenia ludzi. Tam część aniołów zbuntowała się i zamieszkała między ludźmi, żeniąc się z kobietami. Nauczyli oni ludzi różnych rzeczy, między innymi wyrabiać broń i robić makijaż.
Niezły miks umiejętności przejętych od aniołów 🙂
Z ich powodu na świecie zrobiło się  bardzo niemiło.
Słowo „syf”, ciśnie mi się na klawiaturę.
Część aniołów wierna Bogu żałowała ludzi, bo wiedzieli, że wiele tego paskudztwa przyszło na świat przez ich anielskich ziomków. Wstawili się więc za ludźmi do Boga.
Ja widzę w sumeryjskim tekście i  Henochowej historii echa tej samej opowieści.

 

Tyle o Potopie mówili Sumerowie.
Na terenie Mezopotamii, przetrwały jednak jeszcze inne wersje tej opowieści.
Nim przybliżę wam je, opowiem co o świecie przed Potopem mówili nasi Sumerowie.
Zapraszam do lektury „Ośmiu królów rządziło światem przed Potopem”.

 

Beata
 

---

Uważasz, że artykuł może się komuś przydać – prześlij go dalej.
Chcesz być informowany o nowych wpisach na Podkopie subskrybuj go na maila (w bocznej kolumnie strony).

Pomożesz mi w utrzymaniu i rozwoju Podkopu stawiając mi „kawę” lub zostając Patronem Podkopu.

 

---