Za kilka dni, 20 marca, będzie można obserwować zaćmienie Słońca. Najlepsze miejsca do jego obserwacji będą mieli mieszkańcy Islandii, Szkocji, Wysp Owczych ale będzie widoczne także w Polsce. Co prawda nieco mniej tarczy słonecznej zostanie zakryte, patrząc z polskiej perspektywy, ale jednak i tak sporo, bo ponad 2/3.
Pamiętam zaćmienie z sierpnia 1999 i to dziwne światło o pomarańczowej barwie, jakie otuliło wszystko. Był ni to wieczór, ni to dzień.
Zrobiło na mnie wrażenie, przyznaję.
W najbliższy piątek niecały kwadrans przed godziną 11 Księżyc zasłoni prawie cały słoneczny dysk.
Wiemy jaki jest mechanizm tego zjawiska, potrafimy obliczyć kiedy nastąpi, a fascynować nie przestało nas od zamierzchłych czasów. Ludzie bali się tego mroku zapadającego w dzień.
Czasem oczekiwali go, bo takie spektakularne widowisko jakie serwowało niebo miało mieć swoją symbolikę, za nim zwykle szły zmiany według przepowiedni.

Wiem, że nadal najpopularniejsza jest opinia jakoby to ci prymitywni i niedouczeni starożytni, bali się zwykłych zjawisk przyrody. Ich trochę bardziej douczeni kapłani potrafili je co prawda przewidzieć ale oczywiście wykorzystywali by sterować ciemnym ludem.
Czytaliście „Faraona” B. Prusa?
Jest tam właśnie zobrazowana scena takiego wykorzystania wiedzy o zaćmieniach przez kapłanów egipskich.

Taka wizja starożytności, choć popularna, nie znajduje w moich oczach poparcia w faktach.

OK, bywało, że ktoś wykorzystywał wiedzę i manipulował w ten sposób ludźmi.
Pod tym względem nic się nie zmienia. Takie sytuacje miały miejsce tysiące lat temu a mają i dzisiaj.
Jednak wiemy, że starożytni potrafili obliczać zaćmienia, znali ich daty, prawie tak jak my.
Dlaczego wywierały spore wrażenie na ludziach i np. ciemność zapadająca w dzień   potrafiła skłonić wojujące narody do zawarcia pokoju?

Taką sytuacje opisał Herodot w „Dziejach”.

„Następnie, ponieważ Alyattes mimo żądania Kyaksaresa nie chciał wydać mu Scytów, wybuchła pięcioletnia wojna między Lidyjczykami i Medami, w ciągu której nieraz Medowie zwyciężyli Lidyjczyków, nieraz też Lidyjczycy Medów, a wśród tego raz nawet było coś na kształt nocnej potyczki. Kiedy mianowicie przy równych szansach przedłużali
wojnę, zdarzyło się w szóstym roku wrogich ich zmagań, że podczas walki dzień nagle ustąpił przed nocą. Tę przemianę dnia przepowiedział był Jończykom Tales z Miletu, a jako termin ustalił właśnie ten rok, w którym istotnie ona nastąpiła. Lidyjczycy jednak i Medowie, widząc, że z dnia zrobiła się noc, zaniechali walki i obie
strony tym bardziej się pospieszyły, żeby zawrzeć pokój. Tymi zaś, którzy skłonili ich do układów, byli Syennesis z Cylicji i Labynetos z Babilonu. Zabiegali oni koło zawarcia przymierza i doprowadzili do skutku związek małżeński; postanowili mianowicie, żeby Alyattes dał za żonę Astiagesowi, synowi Kyaksaresa, córkę swą Aryenis: boć bez mocnych węzłów pokrewieństwa nie zwykły trwać mocno układy.”

Talesa pewnie kojarzycie z lekcji matematyki.
Gość żył na przełomie VII i VI w p.n.e. Obliczył zaćmienie słońca z roku 585 p.n.e.
Przypadło ono dokładnie w dniu gdy Lidyjczycy i Medowie toczyli swoją bitwę.

Dziwicie się, że przerwali bitwę?
Jeżeli chcecie się przekonać jakie robi na człowieku wrażenie całkowite zaćmienie Słońca musicie zobaczyć to na własne oczy.

Zaćmienia słońca są wspominane w zapiskach starożytnych, znajdziecie je w Biblii.
Były znakiem ale ten znak nie zawsze miał tak naprawdę głębsze znaczenie.
Cały smaczek znaków proroczych, polega na tym, że mogą one być zwykłymi zdarzeniami, jak zaćmienia, tyle, że występują w konkretnym czasie, kolejności.
To taki „zbieg okoliczności”, że zaćmienie, zapowiedziane zobaczyli walczący dokładnie w czasie gdy trwała walka.
Sądzicie, że ustawili tę bijatykę tak, by im trafiła na zaćmienie?
Wątpię.
Tak im wyszło, tak się potoczył bieg rzeczy.
Był to znak dla nich, ale już nie dla powiedzmy innej gromady chłopa, staczających w tym samym czasie bitwę 800 km dalej na północ.
Zaćmienie, to pełne jest widoczne na stosunkowo niedużym obszarze, więc i jako znak nie może funkcjonować dla każdego.

Z zaćmieniami Księżyca wiąże się widowiskowy dla oka „krwawy księżyc”. Jego tarcza przybiera czerwony kolor.

Krwawy Księżyc.
Źródło

Taki krwawy księżyc był odbierany jako znak, zwykle nie wróżący nic dobrego ale trzeba pamiętać, że sam znak miał niewielką siłę rażenia. Ważne były okoliczności, daty i inne towarzyszące mu wydarzenia o randze znaku.

Na przykład takie pojawienie się czerwonej tarczy w święta miało już swoją moc, sekwencje powtarzających się, przeplatających z sobą znaków (niekoniecznie zaćmień), itp.

Niektórzy dopatrują się znaków końca świata, w dość ciekawej i rzadkiej sekwencji zaćmień Księżyca i Słońca jaka ma miejsce teraz. Dokładnie chodzi o dwa krwawe zaćmienia Księżyca z ubiegłego roku z 15 kwietnia i 8 września oraz tegoroczne, które będą miały miejsce 4 kwietnia i 28 września.
Ktoś wie dlaczego te cztery krwawe księżyce następujące po sobie budzą emocje co niektórych badaczy znaków?
Ja nie wiem.
Sama sekwencja tylu pełnych zaćmień Księżyca jest dość rzadka. Występuje zwykle co dwie dekady.
Tym razem ma chodzić również o ich daty w żydowskim kalendarzu lunarnym.
Przypadają, jak twierdzą poszukiwacze znaków na Paschę i Sukkot.
No nie dokładnie, bo ubiegłoroczne Sukkot ( biblijne święto namiotów) zaczynało się dopiero po zachodzie słońca 8 września, gdy krwawy księżyc  już dawno  znormalniał, ale kto by się tam czepiał takich szczegółów, gdy o szukanie znaków chodzi.
Nie czepiają się ich dzisiaj pewnie nie czepiali się i setki lat temu ludzie.

Tyle, że znak robi się jakiś kulawy ale wiem, ja się czepiam, nie rozumiem głębi, itp.

Te cztery krwawe księżyce dzieli na pary zbliżające się zaćmienie słońca. Tak dla ciekawych, ma ono według dzisiejszych badaczy znaków przypadać na 1 nissan, czyli w pierwszy dzień roku żydowskiego kalendarza religijnego. Faktycznie przypada na ostatni 29 dzień miesiąca Adar. Nissan zaczyna się dopiero po zachodzie słońca, bo tak Żydzi liczą dobę , od zachodu słońca do zachodu. Nie będzie też widoczne w Izraelu, ale to taki drobiazg, że znak oparty na żydowskim kalendarzu (symbolice) będzie niewidoczny w Izraelu.

Daty świąt  możecie sprawdzić tu.

No i kicha z tych znaków, gdy się im dokładnie przyglądnąć.
Może dlatego tak wiele przepowiedni bazujących na czytaniu znaków nie spełnia się. Są odrobinę podrasowane, tu podciągnięte o dzień, tam cofnięte itp. A w innym miejscu sztucznie zlepione w sekwencje, jak te cztery krwawe księżyce i zgaszone słońce.
Co prawda krwawy księżyc pojawia się w proroctwach biblijnych, nie ma tam jednak mowy o tym, że musi być kilka takich zaćmień pod rząd i to w konkretne święta.

W Biblii słońce znika gdy na krzyżu umiera Jezus. Dziwne zjawisko i trwające bardzo długo, bo aż trzy godziny. Nie spowodowane raczej zaćmieniem słońca, trwało zbyt długo.

Mt 27,45 „Od godziny szóstej mrok ogarnął całą ziemię, aż do godziny dziewiątej.”

Skoro nie zaćmienie, to co spowodowało nadejście ciemności?

Nie wiemy, ale takie zjawiska miewają miejsce.
Znamy przekaz dziwnej burzy i ciemności jaka spadła na Egipt za panowania faraona Ahmose, czy prawie współczesny przekaz z 1780 roku, gdy dzień zamienił się w ciemność w Nowej Anglii. O wielkiej burzy egipskiej napisze a o tym drugim dziwnym zjawisku niewiele można powiedzieć. Naukowcy spekulowali, czy to nie jakiś wulkan wybuchł i pyły przysłoniły słońce, czy może coś innego, bo zaćmienie to nie było na bank, ciemność trwała godzinami, więc za długo.

Ocenę zaćmień, czy są prorocze czy nie, zostawiam każdemu z was, ale do oglądnięcia tego niebieskiego spektaklu zachęcam, tak 20 marca jak i 4 kwietnia.

Beata

Źródło