Opowieści o krwawym podboju Kanaanu, wymordowaniu Kananejczyków w praktycznie ekspresowym tempie jednego pokolenia, wyniszczeniu zamieszkującej wcześniej te ziemie ludności, to część legendy przekazywanej przez kulturę i niestety wiele kościołów chrześcijańskich. Legendy opartej jedynie na motywach biblijnej historii, nietrzymającej się twardo tekstu Starego Testamentu i zawartych tam informacji. Częścią tej legendy jest opowieść o okrutnym i mściwym Bogu Biblii.

 

 

Nie tak dawno świat obiegła kolejna sensacyjna informacja mająca obalać wiarygodność Biblii, jako źródła historycznego. Zgodnie z badaniami genetycznymi, jakie przeprowadzono w Libanie, Kananejczycy żyją tam do dzisiaj. Oznacza to, że legenda o podboju Kanaanu ma dziury i jest zwykłą bajką.
Co do legendy zgadzam się, że jest bajką. Wyniki badań są za to miodem na moje serce, bo kolejny raz nauka potwierdza wiarygodność księgi, jaką jest Biblia – to dobre źródło historyczne.

 

Teraz po kolei.

 

Genetycy z Wellcome Trust Sanger Institute przebadali DNA 5 osób, które zamieszkiwały starożytny Sydon w epoce brązu. Porównali je z DNA 99 osób żyjących tam dzisiaj.
Odkryto, że współcześni sydończycy są potomkami tych żyjących 4000 lat temu. Badanie pozwoliło też odkryć, że wczesna neolityczna ludność Kanaanu zostawiła ślad w ich DNA. Oznacza to, że nie wyginęła ona całkowicie, a została w jakiejś części wchłonięta przez nowych przybyszów z terenu Mezopotamii.

 

Wyniki badań opublikowano w 2017 roku. Pojawiły się w prasie artykuły mówiące o odkryciu, komentowano je na blogach zajmujących się starożytnością, genetyką oraz tych, delikatnie mówiąc, nie lubiących Biblii jako źródła historycznego, traktujących ją jak zbiór bajek wyssanych z palca.
Zacytuje najbardziej oszczędny w słowach komentarz, z portalu, który sama cenię, ale jednak i tu nie obeszło się bez wtopy. Nie nazwę jej przekłamaniem, a raczej brakiem informacji i znajomości treści Biblii. Kopalniawiedzy.pl napisała:

 

„W Księdze Powtórzonego Prawa Bóg nakazuje Izraelczykom w miastach należących do narodów, które ci daje Pan, twój Bóg, jako dziedzictwo, niczego nie zostawisz przy życiu. Gdyż klątwą obłożysz Chetytę, Amorytę, Kananejczyka, Peryzzytę, Chiwwitę i Jebusytę, jak ci rozkazał Pan, Bóg twój [Pwt 20:16-17]. Najnowsze badania archeologiczne i genetyczne dowodzą jednak, iż Kananejczycy przetrwali, a ich potomkami są współcześni mieszkańcy Libanu”.

 

 

Biblia mówi o przetrwaniu wielu Kananejczyków, nie tylko jednostek, ale całych rodzin, miasta nawet ludów.
O samym Sydonie mówi zaś tak:

 

 

„Manasses nie wypędził też mieszkańców Bet-Szean i jego miasteczek ani mieszkańców Tanaku i jego miasteczek, ani mieszkańców Dor i jego miasteczek, ani mieszkańców Jibleam i jego miasteczek, ani mieszkańców Megiddo i jego miasteczek. Kananejczycy nadal mieszkali więc w tej ziemi. A gdy Izrael się wzmocnił, kazał Kananejczykom płacić daninę i nie wygnał ich. Także i Efraim nie wypędził Kananejczyków mieszkających w Gezer, dlatego Kananejczycy mieszkali wśród nich w Gezer. Zebulon również nie wypędził mieszkańców Kitron ani mieszkańców Nahalol, dlatego Kananejczycy mieszkali wśród nich i płacili im daninę. Aszer także nie wypędził mieszkańców Akko ani mieszkańców Sydonu, Achlab, Akzibu, Chelba, Afik i Rechob. I Aszer mieszkał pośród Kananejczyków mieszkających w tej ziemi, gdyż ich nie wypędził. Neftali też nie wypędził mieszkańców Bet-Szemesz ani mieszkańców Bet-Anat i mieszkał wśród Kananejczyków mieszkających w tej ziemi. Jednakże mieszkańcy Bet-Szemesz i Bet-Anat płacili mu daninę. Amoryci zaś wyparli synów Dana w góry, tak że nie pozwalali im schodzić do doliny. Amoryci utrzymali się i mieszkali na górze Cheres, w Ajjalonie i w Szaalbin, lecz wzmocniła się ręka domu Józefa i zaczęli mu płacić daninę. A granica Amorytów biegła od wzniesienia do Akrabbim, od skały i wyżej”. Księga Sędziów 1:27-36

 

 

Badania potwierdzają Biblijny zapis podboju Kanaanu. Historia przetrwania Kananejczyków jest na pewno o wiele ciekawsza, wystarczy dobrze poszukać ich potomków. Przetrwali, bo nie było nakazu wyrznięcia wszystkich mieszkańców tego kraju, a nawet więcej, Bóg sam mówi, że ocali sporą ich część.

 

 

„Ja zaś poślę przed tobą szerszenie, które wypędzą Chiwwitę, Kananejczyka i Chetytę sprzed ciebie. Nie wypędzę go sprzed ciebie w jednym roku, aby kraj nie stał się pustkowiem i nie rozmnożył się w nim dziki zwierz na twoją szkodę. Będę ich wypędzał sprzed ciebie stopniowo, aż się rozrośniesz i będziesz mógł objąć kraj w posiadanie. Ustanowię granice twego kraju od Morza Czerwonego do morza filistyńskiego, od pustyni aż do Rzeki. Oddam w ręce wasze mieszkańców tego kraju, a ty ich przepędzisz spośród was. Nie będziesz zawierał przymierza z nimi ani z ich bogami. Nie mogą mieszkać w twoim kraju, gdyż przywiedliby cię do grzechu przeciw Mnie. Mógłbyś oddawać cześć ich bogom, co byłoby dla ciebie zgubą”. Wyjścia 23:28-33

 

 

DNA mieszkańców Kanaanu zachowało się także w wielu rodach Izraelitów. Dziedzictwo genetyczne z mieszkańcami Jerycha dzielił król Dawid, a co za tym idzie także Jezus. Rachab, nierządnica mieszkająca w Jerychu ocalała wraz z rodziną, jest w ich rodowodzie.

 

O przetrwaniu Kananejczyków mówi też Nowy Testament:

 

 

„Potem Jezus odszedł stamtąd i podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha. Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: Odpraw ją, bo krzyczy za nami! Lecz On odpowiedział: Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela. A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: Panie, dopomóż mi! On jednak odparł: Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom a rzucić psom. A ona odrzekła: Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów. Wtedy Jezus jej odpowiedział: O niewiasto wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz! Od tej chwili jej córka była zdrowa”. Mateusza 15:21-28

 

 

Opowieści oparte na motywach biblijnych utrwaliły się w kulturze Zachodu, zdominowały wiele tradycji kościelnych i kazań. Szkoda, bo zbyt często ludzie odrzucają Biblie jako źródło historyczne, bazując na tych opowieściach, nie znając treści tej książki. Od kogoś, kto bada historię, chce poznać przeszłość, niezależnie czy ma tytuł naukowy i bierze pensję z jakieś uczelni, czy robi to z potrzeby serca, szukając prawdy, oczekuję rzetelności w badaniu źródeł.
Źródeł, nie opowieści zasłyszanych o tym, co owo źródło zawiera.
Te legendy biblijne mają wpływ jeszcze na jedno.

 

 

„Obraz Boga, jaki mamy wyryty w umyśle i sercu, decyduje o tym, jaki mamy do Niego stosunek. Wizerunek Stwórcy serwowany w wielu kazaniach i w kulturze popularnej bardzo odbiega od tego, co rysuje przed czytelnikiem Biblia. Warto sprawdzić na ile w jakimś punkcie lub co gorsze w całości, jest on zgodny z tradycją i tym, co ludzie mówią, a w jakim z tym, co o Bogu mówi przekaz Biblii”. Kwadrans z Podkopem

 

Artykuł o badaniu genetycznym mieszkańców Sydonu znajdziesz TU. (ang)

 

Beata

 

 

---

Uważasz, że artykuł może się komuś przydać – prześlij go dalej.
Chcesz być informowany o nowych wpisach na Podkopie subskrybuj go na maila (w bocznej kolumnie strony).

Pomożesz mi w utrzymaniu i rozwoju Podkopu stawiając mi „kawę” 🙂

 

---