10 marca, 2013
Na zachodnim krańcu Turcji, nad brzegiem Morza Egejskiego jest miasto, które od niespełna wieku nosi nazwę Izmir. To trzecie co do wielkości miasto Turcji, z prawie trzema milionami mieszkańców. Ważny port, fabryki, nowoczesne lotnisko. Jest tam siedziba Połączonego Dowództwa Wojsk Lądowych NATO, więc jest to ważny punkt na strategicznej mapie zachodniego świata. Ot, przyjemne nowoczesne miasto. Zamieszkane przez Turków z…
6 marca, 2013
Podróżnicy, na bank docierali do ruin Sardes od wieków. Choćby pielgrzymi do Ziemi Świętej, czy krzyżowcy o kupcach nie wspominając. Ślady po tych odwiedzinach jednak się nie zachowały albo ja do nich nie dotarłam. Dopiero w 1812 roku ruiny Sardes odwiedził podczas swojej wielkiej podróży Charles Cockerell, brytyjski archeolog, rysownik i architekt w jednej osobie …
3 marca, 2013
Historia miasta cd. W roku 547 p.n.e. Sardes dostało się pod panowanie Persów. Nie zamienili go jednak w prowincjonalną mieścinę. Co to to nie. Stało się stolicą satrapii – tak Persowie nazywali prowincje, a jej pierwszym satrapą został Tabalos, który był Persem. Złoto Krezusa, rozkazał Cyrus jednemu z poddanych dawnego władcy odwieść do swoich skarbców. Ten kurier fortuny krezusowej miał…
28 lutego, 2013
Jeśli wybieracie się do Turcji i będziecie mieli możliwość podróżowania po jej zachodniej części odwiedźcie kilka miejsc, o których wspomina Apokalipsa. Wszystkie siedem kościołów, do których były adresowane listy z tej księgi leżało właśnie tam. Nie będę tu wchodzić w rozważania co symbolizować one mają, a czego nie itp. Szczerze mówiąc bardziej interesujące jest dla mnie to, że były to…
27 lutego, 2013
Rozpoczynam cykl artykułów poświęcony miastom z Apokalipsy. „ To, co widzisz, zapisz w księdze i wyślij do siedmiu zborów: do Efezu i do Smyrny, i do Pergamonu, i do Tiatyry, i do Sardes, i do Filadelfii, i do Laodycei”. Ap 1.11 Postaram się przybliżyć te miejsca, ich historię, ludzi z nimi związanych oraz to co po nich zachowało się…
13 lutego, 2013
Kiedy w 1838 roku Robinson zszedł do sadzawki Siloe, było w niej bardzo mało wody. To był dobry znak, bo przecież nasz geograf szukał w tym miejscu czegoś bardzo konkretnego, a mianowicie wejścia do tunelu, którym dostarczano wody do sadzawki. Ten tunel musiał tam być bo przecież tak wyczytał w Biblii w 2 Ks. Królewskiej 20,20
12 lutego, 2013
Zwiedzając Jerozolimę panowie Robinson i Smith zapuścili się nad sadzawkę Siloe. Ta sadzawka to świadek cudu opisanego w Ewangelii Jana 9, 1-8: „A przechodząc, ujrzał człowieka ślepego od urodzenia. I zapytali go uczniowie jego, mówiąc: Mistrzu, kto zgrzeszył, on czy rodzice jego, że się ślepym urodził? Odpowiedział Jezus: Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, lecz aby się na nim…
11 lutego, 2013
Był rok 1838, w którym światu został oficjalnie zaprezentowany telegraf Morsa, a w podróż do Ziemi Świętej wyruszył amerykański biblista i geograf Edward Robinson. Towarzyszy mu mieszkający w Libanie misjonarz Eli Smith.
1 lutego, 2013
Pochodził z rodziny libijskich osadników wojskowych. Jednego z plemion, które pojawiły się w Egipcie za panowania Merenptaha ( tu ). Był synem wodza. Jego rodzice nazywali się Nimlot i Tanetsepeh. On sam, miał na imię Szeszonk Meriamon, co znaczy „wielbiący Amona”. Był jednym z najważniejszych dowódców wojskowych w czasie, który historycy starożytnego Egiptu nazywają III Okresem Przejściowym.
17 stycznia, 2013
Trzy praktycznie identyczne bramy zbudowane w tym samym czasie, w trzech różnych miastach – Gezer, Megiddo i Hazor będą przykładem, na podstawie którego postaram się wam pokazać na czym polega w archeologii problem z królem Salomonem i stawianiu własnych poglądów oraz przekonań nad fakty.
28 grudnia, 2012
Miejsce takie jak Megiddo, obecne w świadomości pokoleń i narodów od dwóch tysiącleci powinno być jednym z pierwszych do których dotarli badacze a jednak tak się nie stało.
19 grudnia, 2012
Tell Megiddo to stanowisko perełka w archeologii. Jest uznawane za najbardziej reprezentatywne stanowisko tego typu dla całego regionu. Pozostałe dwa to Hazor i Beer Szewa. Miejsce to było zamieszkiwane praktycznie bez przerwy od połowy 4 tys. p.n.e. do VI w. p.n.e. Kolejne warstwy nakładały się tu na siebie, podnosząc wysokość wzgórza, na którym budowano miasto, umacniając jeszcze bardziej jego obronny…